W Polsce powstał projekt obywatelski, przewidujący całkowity zakaz aborcji. Poniższa historia niech stanowi komentarz do tej inicjatywy.
Tauriel była zwykłą kobietą. Wrażliwą, ciepłą, uczuciową, delikatną, subtelną, cierpliwą, wierną i do tego piękną. Miała świetną sylwetkę i idealny tyłek. Taki, jak to mówią, "wyrzeźbiony przez Boga". Prawdziwa kobieta - podobno faceci właśnie o takiej marzą. Tauriel czuła się szczęśliwa, czerpała z każdej z chwil. Nawet nie zauważyła, gdy coś zaczęło się psuć. I kiedyś, tak po prostu z dnia na dzień, on ją zostawił. I ona nie wiedziała, dlaczego.
Na początku były łzy, potem dopiero było słowo. Łzy, alkohol, nieprzespane noce i kawa. Dużo kawy. Dni mijały, a Tauriel bała się coraz bardziej. Bała się, bo czas nie grał na jej korzyść. Zaczęła odliczać dni: 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35. W dniu numer 35 poszła do apteki po test ciążowy. Oczy jej się szkliły od łez.
Miała tylko nadzieję, że zobaczy na nim jedną kreskę. Tysiące kobiet ma inaczej. Cieszą się, gdy wynik okazuje się pozytywny. Ale nie są wtedy same. To były najdłuższe trzy minuty w życiu Tauriel. Trzy minuty, po których poczuła niesamowitą ulgę. Dlaczego? Bo zbyt mocno kochała życie, by móc dokonać aborcji. Nie potrafiłaby tego zrobić. A jednocześnie nie chciała zostać samotną matką. Nie chciała, by dziecko wychowywało się bez ojca. Ojca, który zapewne nawet nie dowiedziałby się o jego istnieniu, bo przecież przestał odbierać telefony. Nie odpisywał na maile, nawet wtedy, gdy upokarzała się wyłącznie po to, by mieć ten psychiczny spokój. Chciała tylko wiedzieć, dlaczego. Tego nie dowiedziała się nigdy.
Tauriel trzymała w trzęsących się rękach test ciążowy. Wyrzuciła go razem z żelem, którego on zapomniał zabrać razem ze swoimi rzeczami.
Podczas tych trzech minut Tauriel była kompletnie sama. Jedna kreska, to ją uratowało. Parę dni później, gdy ochłonęła, mogła liczyć na rodzeństwo czy przyjaciółki. Na niego już niestety nie.
Widzisz, Najdroższy Czytelniku, ten mężczyzna, miał WYBÓR: mógł zostać lub odejść. Odszedł, pozostawiając ją z milionem pytań bez odpowiedzi. Bardzo łatwo jest powiedzieć "kocham", ale jeśli naprawdę chcesz unieść znaczenie tego słowa, powinieneś umieć ponosić odpowiedzialność za wypowiedziane słowa. Za to, że ktoś obdarzył cię zaufaniem. Jeśli nie jesteś pewny, najlepiej nie mów nic.
A teraz, Drogi Czytelniku, zadaj sobie pytanie: dlaczego chcesz odebrać prawo wyboru kobiecie, która ma łzy w oczach, kiedy robi test ciążowy i ma nadzieję na negatywny wynik? Kobiecie, która została porzucona albo zgwałcona? Kobiecie, której życie jest zagrożone? Możliwe, że codziennie na ulicy mijasz taką Tauriel. Dzisiaj uśmiecha się, żartujecie. Nie wiesz jednak, przez jakie piekło wcześniej przeszła. Nie wiesz, jakie emocje wywołują przykre wspomnienia i pytania bez odpowiedzi, więc nie oceniaj. I pozwól jej zdecydować, bo tylko ona wie, czy będzie w stanie wcielić się w rolę samotnej matki.
Ciebie, Drogi Czytelniku, nikt nie zmusza do tego, byś był z kobietą, której nie kochasz, nawet jeśli ma z Tobą dziecko. Możesz ją zablokować na Facebooku i zerwać wszelki kontakt. Możesz nie odbierać telefonów. I nawet jeśli cierpi, możesz mieć ją gdzieś. A ona będzie na tyle silna, że choćby miała przepłakać 1001 nocy, to nie upomni się o alimenty. I urodzi Ci to dziecko. A Ty nigdy się o tym nie dowiesz, bo masz prawo być egoistą, który wolał przygodny seks z nowo poznaną na Tinderze dziewczyną aniżeli brzemię odpowiedzialności. Spoko, to Twój wybór. Kiedyś będziesz żałował, bo w końcu zdasz sobie sprawę, że ona była w stanie zaryzykować wszystko, a Ty nie ryzykowałeś nic.
Nie, nie uważam, że winę za wszystko, co złe, ponoszą faceci. Znam wielu dojrzałych mężczyzn, choć wciąż niewielu zdolnych przenosić góry. Nie uważam się za feministkę, choć według definicji Marty Frej pewnie bym nią była.To nie ma jednak w tej chwili znaczenia.
Być może Ty, Drogi Czytelniku, jesteś porządnym i odpowiedzialnym facetem. Takim, który umie odpowiedzieć na pytanie dlaczego. Takim, który się nie boi ryzyka ani odpowiedzialności. Jeżeli tak jest, udostępnij proszę ten tekst. Zrób to dla tych kobiet, które cierpiały lub cierpią. Ja nie piszę tego dla fejmu ani dla statystyk. Piszę, bo jestem naiwną idealistką, która wierzy w to, że ludzie powinni się wzajemnie szanować. Całkowity zakaz aborcji byłby brakiem szacunku wobec kobiet, bo my też mamy prawo decydować o życiu - o tym, czy chcemy samotnie wychowywać dzieci czy też nie. O tym, czy chcemy brać na siebie odpowiedzialność za drugiego człowieka, czy nie. I jeśli mężczyzna ma prawo tej odpowiedzialności na siebie nie brać, to takie samo prawo niech ma kobieta. W końcu mamy równouprawnienie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz